De aansluiting in de Elektriciteitswet 1998

Voordat de Elektriciteitswet 1998 (de ‘E-wet’) van kracht werd, was de reikwijdte van het begrip ‘aansluiting’ niet wettelijk vastgelegd, maar onderdeel van de specifieke aansluitingsovereenkomst tussen het elektriciteitsbedrijf en de aangeslotene. Daarin maakten partijen afspraken wie waarvoor verantwoordelijk was, toegespitst op de specifieke technische aansluitsituatie. De algemene definitie van het begrip ‘aansluiting’ in de E-wet kan logischerwijs minder rekening houden met de bestaande, veelal historisch gegroeide aansluitsituatie. Omdat de nettarieven per aansluiting in rekening worden gebracht, heeft dit geleid tot veel discussie en enkele gerechtelijke procedures. In dit artikel gaan de auteurs in op een aantal in de praktijk gerezen vraagstukken rondom elektriciteitsaansluitingen en op zoek naar een ‘rode draad’ in de beschikkingspraktijl en jurisprudentie.

Klik hier voor het artikel.

Ook interessant

Hoe behoed je bestuurders in onzekere tijden voor aansprakelijkheid?

Ondernemingen en hun toeleveringsketens worden geconfronteerd met aanzienlijke geopolitieke risico’s door de oorlog in Oekraïne, conflicten in het Midden-Oosten en …

Algemene voorwaarden energielevering aan consumenten

De algemeen toepasselijke algemene voorwaarden voor de levering van elektriciteit en gas aan ‘kleinverbruikers’, waaronder consumenten, staan sinds de energiecrisis …

Rechters terughoudender met aannemen bevoegdheid buitenlandse (mede)gedaagde(n)?

Worden rechters terughoudender met het aannemen van bevoegdheid ten aanzien van buitenlandse (mede)gedaagde(n) op grond van artikel 7 lid 1 …